Iki kameri ay kaç gün ?

İki Kamerî Ay Kaç Gün? Zamanın Kalbine Yolculuk Eden Bir Hikâye

O akşam, yıldızlar gökyüzünde parıl parıl yanarken Nisa, avuçlarındaki eski hicrî takvime baktı. Bir köşesinde, babasından kalma notlar vardı: “Zaman, görenin yüreğinde akar.” Bu cümle, o an kalbine saplandı. Gözlerini gökyüzüne kaldırdı, ince bir hilalin zar zor seçilen ışığı, ona bir hikâyenin başladığını fısıldıyordu.

Bir Hilalin Doğuşu

Nisa, zamanla ilgili her şeyi hissederek yaşayan bir kadındı. Günleri duygularla ölçer, haftaları hatıralarla sayardı. Ona göre bir gün, birinin kalbinde yer edebildiğin kadardı. Ama o gece karşısında oturan Murat, bambaşka biriydi — mühendis aklıyla düşünen, formüllerle konuşan, zamanı ölçü birimlerine bölerek yaşayan bir adam.

“İki kamerî ay kaç gün eder biliyor musun?” dedi Murat, gözlüğünü düzeltip ciddi bir tonla.

Nisa gülümsedi. “Bilmiyorum, ama iki dolunay arası kaç hatıra sığar, onu bilirim.”

Murat, bir an durdu. Hesap defterine karalamaya başladı. “Her kamerî ay ya 29 ya da 30 gündür. Yani iki kamerî ay toplamda 59 ya da 60 gün sürer.”

Nisa başını salladı. “Yani iki ay boyunca bir hilal büyür, dolunay olur, sonra yine küçülür… tıpkı insanın kalbi gibi değil mi?”

Sayılardan Duygulara

Nisa için o sayı sadece “60 gün” değildi. İki kamerî ay, onun için bir ilişkinin, bir bekleyişin, bir vedanın süresiydi. İki kamerî ay boyunca Murat iş seyahatindeydi; farklı ülkelerde, farklı gökyüzlerinin altında. Nisa her gece aynı göğe bakar, hilali izlerdi. “Şimdi büyüyor,” derdi, “demek ki Murat yakında dönecek.”

Murat ise bu süreyi planlarla doldurmuştu. Her gününü hesaplıyor, dönüş tarihini netleştiriyordu. O, duygular yerine çözüm arardı. “İki ayda her şeyi toparlarım,” diyordu kendi kendine. Ama zaman, duygularla işlemeyen bir denklemdi.

Zamanın Kadın ve Erkek Hali

Zaman, Murat için bir süreçti; Nisa içinse bir his.

Murat’a göre “iki kamerî ay” plan yapılacak bir aralıktı. Nisa’ya göreyse “iki kamerî ay”, bir özlemin, bir sessizliğin, bir umutlanışın adımlarını saymaktı.

Murat geri döndüğünde, gökyüzünde yeniden bir hilal belirmişti. Nisa, onu beklediği o iki ayı anlatmak istedi: “Hilal inceldi, dolunay büyüdü, sonra yine azaldı. Ama ben her fazında seni düşündüm.”

Murat sustu. Çünkü rakamlarla ölçtüğü o günlerin, aslında ne kadar derin yaşandığını yeni anlıyordu.

Kamerî Zamanın Kalbinde

Kamerî takvimde bir ay, Ay’ın Dünya etrafında bir kez dönmesiyle ölçülür. Bu süre ortalama 29,5 gün sürer. Dolayısıyla iki kamerî ay, yaklaşık 59 gün eder. Ancak işin güzelliği bu yarım günde saklıdır; çünkü o “yarım” dediğimiz şey, gökyüzünde her zaman bir geçiş, bir belirsizlik, bir duygusal alan bırakır.

Tıpkı Murat ile Nisa’nın ilişkisi gibi — kesinlikler ve duygular arasında bir salınım.

Bir taraf “59,1 gün” der, diğer taraf “iki mevsimlik özlem.”

Hilalin Öğrettiği

Zamanın farklı yüzleri vardır. Biri ölçer, diğeri hisseder.

İki kamerî ay, birinin elinde takvim yaprağı, diğerinin kalbinde bekleyiştir. Nisa, her hilali “başlangıç” olarak gördü; Murat, her dolunayı “tamamlanma”. Ve sonunda fark ettiler: Zaman, ne sadece matematikti ne de sadece duygu — ikisi birleşince anlam kazanıyordu.

Hilal yeniden belirdiğinde, Nisa sessizce mırıldandı:

“Zaman, Ay gibi… Bir yanını hep gizler, ama kalbini görmek isteyen için hep ışıldar.”

Son Söz: Zamanı Ölçmek mi, Hissetmek mi?

İki kamerî ay… Yaklaşık 59–60 gün, ama bir bekleyenin kalbinde bir ömür.

Kimi için sayılarla çizilmiş bir zaman çizelgesi, kimi için bir dualar zinciri.

Murat o gün defterini kapattı, Nisa ise göğe baktı. Hilal onlara bir sır fısıldadı:

Zamanı değil, içindekini yaşa. Çünkü her kamerî ay geçer, ama hissettirdikleri kalır.

Ve sen, bu yazıyı okurken belki farkında bile değilsin; ama Ay şu anda yeniden şekil değiştiriyor.

Belki birine özlem duyuyorsun, belki de bir yeniliğe hazırlanıyorsun.

İki kamerî ay… sadece 59 gün değil.

Belki de senin için, bir hikâyenin başlangıcı.